humpeln Vb. 1. ‘hinken’ 2: Wb-Altm 86, Hausfr-
Altm 1927,43 (STE-Ber), JE2-Jer Scho, ZE-Roß, 3:
verstr. elbostf., 4: Mda-Sti 95, vereinz. anhalt. – Du
humpelst jo, wat hast denn an de Ft? Wb-Altm 86.
Denn humpele se na de Dör, se harre en betchen veel mit
Remetismus te daune. Rauch 1929,166. TZ: hinken
hunkeln hunken kaduksen lmen 2lumpen lunzen. – 2.
‘hüpfen’, hopsen, 2: OST-Dü, GA-Vo, STE-Ga, JE2-
Kl, JE1-Re Try Wö, 4: Wb-Ak 72.
Altm 1927,43 (STE-Ber), JE2-Jer Scho, ZE-Roß, 3:
verstr. elbostf., 4: Mda-Sti 95, vereinz. anhalt. – Du
humpelst jo, wat hast denn an de Ft? Wb-Altm 86.
Denn humpele se na de Dör, se harre en betchen veel mit
Remetismus te daune. Rauch 1929,166. TZ: hinken
hunkeln hunken kaduksen lmen 2lumpen lunzen. – 2.
‘hüpfen’, hopsen, 2: OST-Dü, GA-Vo, STE-Ga, JE2-
Kl, JE1-Re Try Wö, 4: Wb-Ak 72.
Lautf.: humpeln, [humpln]; außerdem: [hump] ZE-Roß,
humpel’l Wb-Ak 72; [humb] DE-Ca.
humpel’l Wb-Ak 72; [humb] DE-Ca.