1Krickel m. 1. ‘Griff zum Drehen einer Welle, Kur-
bel’, bes. am Drehbrunnen, vgl. 1Krackel, 2: vereinz.
CALV, HA-Sa, 3: verbr. elbostf. (außer CA), 4: vereinz.
nthür. – Fieke stund nu all unnen vorr’n Borne … un
hänge öhren ersten Emmer in den Keddenhaken. Dunn
dreih’ se den Krickel rüggewärts, de Kedde leip von de
Welle, un de Emmer klatsche unnen in’t Water. Lindaub
o.J. 5. Bornkrickel Bornler Dreier Dreiwrange Drik-
kel Haspel 1Krackel Kurwel Ler Wickel Wrange[725]
Wrangel Wrickel Wringe. – 2. dass. wie Krick, 3: vereinz.
sw elbostf., 4: Mda-Sti 96.
bel’, bes. am Drehbrunnen, vgl. 1Krackel, 2: vereinz.
CALV, HA-Sa, 3: verbr. elbostf. (außer CA), 4: vereinz.
nthür. – Fieke stund nu all unnen vorr’n Borne … un
hänge öhren ersten Emmer in den Keddenhaken. Dunn
dreih’ se den Krickel rüggewärts, de Kedde leip von de
Welle, un de Emmer klatsche unnen in’t Water. Lindaub
o.J. 5. Bornkrickel Bornler Dreier Dreiwrange Drik-
kel Haspel 1Krackel Kurwel Ler Wickel Wrange
Wrangel Wrickel Wringe. – 2. dass. wie Krick, 3: vereinz.
sw elbostf., 4: Mda-Sti 96.
Lautf.: Krickel, [krikl]; außerdem: KrückelCALV-Uth, WO-
Ma; Kreckel vereinz. nw WE; KräckelWE-Rho Velt. – Etym.:
Bezug zu mnd. krek ‘Türgriff, -riegel’ und kreken ‘Spannen der
Harfensaiten’, daneben Bezug zu Krück(e) mit der Grundbe-
deutung ‘krummer Gegenstand’, vgl. HWb-Mnd 2,666, DWB
5,2204 und 5,2425.
Zus.: sonstiges: Mus-.
Ma; Kreckel vereinz. nw WE; KräckelWE-Rho Velt. – Etym.:
Bezug zu mnd. krek ‘Türgriff, -riegel’ und kreken ‘Spannen der
Harfensaiten’, daneben Bezug zu Krück(e) mit der Grundbe-
deutung ‘krummer Gegenstand’, vgl. HWb-Mnd 2,666, DWB
5,2204 und 5,2425.
Zus.: sonstiges: Mus-.