blkerig Adj. 1. ‘rußig’ 2: STE-Ho. – 2. ‘verlebt’,
vom Aussehen, 2: STE-Wa. – 3. ‘betrunken’, dn, 2:
Bewohner-Altm 2,128, STE-Ho.
vom Aussehen, 2: STE-Wa. – 3. ‘betrunken’, dn, 2:
Bewohner-Altm 2,128, STE-Ho.
Lautf.: blöäkrig. – Etym.: bei (3.) auch Bezug zu blken 3.
denkbar.
denkbar.