klg Adj.
1a. ‘klug, gescheit’ 2: vereinz. Altm., Heimatkalender-Je 1927,117 (JE2-Vie), vereinz. ZE, 3: verstr. elbostf., 4: Mda-Sti 53, vereinz. anhalt. (außer DE) –
Doa kamm ick up den klueken Infall … Heimatkalender-Je 1927,117 (JE2-Vie);
Frue, du bist nich rechte klauk! Rauch 1925,6; Rda.:
He is so klok as’n Bäschaop. ‘Er ist dumm.’ Spr-Altm 82; Sprw.:
Wer Geld hät, is ook klok. Beiträge-Altm 1,334.
– 1b. ‘Bescheid wissen’ 2: ZE-Roß, 3:
Klaus 1936,54, Wb-Nharz 98, 4:
Wäschke 31909,3 –
Dä Amtsrat kann nich klauk drut weren. Klaus 1936,54;
klauk maken ‘jmdm. Aufschluss geben’ Wb-Nharz 98.
– 2. ‘einsichtig, vernünftig’ 2: Wb-Altm 277, Beiträge-Altm 1,344, 3: WO-Gu, Wb-Holzl 120, Wb-We 66, BA-Re – subst.:
de kloigste Wb-Holzl 120; Sprw.:
Dorch Schaden ward’n klauk, awer nie rieker. WO-Gu.; subst.:
De klökst gifft nao Wb-Altm 277;
– 3a. ‘anderen nach dem Mund redend’, in Verbdg. mit Verben des Sprechens,
rden, 2: SA-Kön, OST-GrBeu Os, STE-Po, 3: HA-Uhr Wa, 4: BLA-Sti –
klauke vertellen HA-Uhr.
– 3b. ‘besserwisserisch, sich für klüger als andere haltend’,
ngenklg, 1: SA-Dä, 2: Wb-Altm 270, Beiträge-Altm 1,355, Bewohner-Altm 2,130, Mda-Ar 37, JE2-Scho, ZE-Roß, 3: vereinz. HA, Wb-Nharz 44 – Rda.:
Dee is sau klauk, dee könn’t Graos wass’n hoer’n, wenn’t man knack’n dehe. HA-Gro;
H iss klöker ass’n Imm (Biene)
, h will t’n Prkött’l Honnig sg’n. Wb-Altm 270.