Köster m.
1. ‘Küster, Kirchendiener’ 1: vereinz. nwaltm., 2: verstr. Altm., JE2-Scho, 3: HA-No Oh,
Klaus 1936,45 –
De Köster orrer goar de Prester
Sick moal bekeek’n düsse Bester … Matthies 1903,45;Rda. (z.T. auch mit Bezug auf
2.):
Ei is en Ei, sää de Küster, dunn nahm hei dat Gauseei HA-No;
Mann för Mann ‘n Vagel, un Köster ‘n Bookfink ‘der Küster wird bevorzugt’ STE-Do;
De Kunst stigt ümmer höger, ut’n Köster werd’n Kröger. Bewohner-Altm 1,346;
H iss so väörsichtig ass Kösters K, d ging dr Daog väör’n Regen nao Hs un word doch natt, denn’t Dack wass twei. Wb-Altm 276;
Wenn’t Hert män swart is, sä de Köster, dao harr hei keen’n swarten Liwrock an. Bewohner-Altm 1,346;
de Köster schleit de Woch vön Moarß vom Abendläuten am Sonnabend, STE-Scho; Vers zur Ausdeutung des Glockenklanges:
Bim, bam Belamm,
Köste hät sick uphangt,
wöan n Bn afschni’n,
schall nich wä nn Bimbam schtign. SA-Dre;Bumbam beier,
Köster mag keein Eier.
Watt mag he denn?
Speck in d’ Pann’.
Tzü deann oll’n Leckermann. Matthies 1912,27 (SA-Fa).– Brauch: Derjenigen, die die letzte Garbe bindet, wird zugerufen:
du müsst’n Köster säugen SA-Be;
De mütt enen Köster wiegen Brauch-wAltm 94 (GA-Hem).
– 2. ‘Lehrer’, veralt.,
Kantor, 1: verstr. nwaltm., 2: verstr. Altm., JE2-Ba – Abzählreim:
Eener, meener, miekn, Maekn,
D’ Köstr hetn Stock vörstaeken,
Kinner sölln nao School gaon,
Schoolgaon is wolgedaon,
Tickr, tackr, tuer – aff! Lieder-Ma Nr. 602 (STE-Bis).– 3. Schimpfwort, 2: ZE-Roß.