Ganf m. 1. ‘Dieb’, Df, 4: Wb-Ak 75. – 2. ‘geiziger
Mensch’ 3: WO-Ma.
Mensch’ 3: WO-Ma.
Lautf.: Jannef Wb-Ak 75; Jampf WO-Ma. – Etym.: aus der Gau-
nerspr. zu jidd. gannaw ‘Dieb’, dazu das Vb. ganven, gannefen
‘stehlen’, vgl. Wb-Rotw [1643].
nerspr. zu jidd. gannaw ‘Dieb’, dazu das Vb. ganven, gannefen
‘stehlen’, vgl. Wb-Rotw [1643].