dummhänsig Adj. 1. ‘dumm, einfältig’, dusselig,
auch ‘albern’ 4: vereinz. anhalt. – dor had sich awwor
dummens-ch DE-Ca. – 2. ‘unwohl’ 4: KÖ-GrPa.
auch ‘albern’ 4: vereinz. anhalt. – dor had sich awwor
dummens-ch DE-Ca. – 2. ‘unwohl’ 4: KÖ-GrPa.
Lautf., Gram.: dummhänsige f. Akk. Sg. Wäschke 41919,123;
dummenßich Wb-Ak 49; tummenzich KÖ-GrPa; [dumens]
DE-Ca.
dummenßich Wb-Ak 49; tummenzich KÖ-GrPa; [dumens]
DE-Ca.