Brmbre f. PflN ‘Brombeere’, auch die Frucht, 2: SA-Sa, vereinz. mittlere Altm., verstr. ö Altm. n/mittleres JE2 mbrdb., 3: Mda-nwJe1b 66 (vereinz. w JE1), HA-NHa Oh, vereinz. s elbostf., 4: Mda-Sti 21, vereinz. BE, Mda-Fuhne 31 (DE-Ca) – Rda.: Andreis, hat’n de Brombeere ok Beine?, fraug de Buer, da harre en Meßkäwer frät’n QUE-Nei.
Lautf., Gram.: [brmb] OST-GrRo; Brambeere, [brambr] GA-Bo, HA-NHa, Wb-Nharz 32; [-br] verstr. ZE; Brambärn, [-brn] Pl. Wb-Altm 24, Mda-nwJe1b 66 (verstr. nw JE1); [-b] OST-Meß, STE-Bad; brambre Mda-Ro; prmpre Mda-Sti 21; Brombeere, [brombr] WO-Col, verstr. n/mittleres JE2 mbrdb., vereinz. s elbostf. BE; [prompre] Wb-Be; Brombere HA-Oh; [brombr] WO-Zie; [-b] SA-Sa, vereinz. mittlere Altm., verstr. ö Altm.; Nbf.: [bramrgn] Dim. Mda-Fuhne 31 (DE-Ca). – Etym.: 1. Glied zu mnd. brm ‘Brombeerstrauch, Dornstrauch’ (ahd. brma, aengl. brmel), aus flekt. Formen dringt der Kurzvokal ein, Brammer-Formen durch Kontraktion von brmbre, bramm- und Assimilation von -mb- > -mm-, durch Liquidenwechsel oder durch Abfall des 2. Gliedes entsteht Brammel ( Brammelke und Brammel-Komposita), vgl. Wienesen 1952,12 und 35 f., Wb-Obersächs 1,321 f.