afschaffen Vb. ‘etw., jmdn. aufgeben, nicht mehr halten’ 1: Essen-nwAltm 91 (SA-Han), 3: vereinz. n elbostf., Wb-Nharz 2, 4: Wb-Ak 9, Wb-Be – Mor han de Hin’ner wedder abjeschafft, d machen uns zu ville Wortschaft. Wb-Ak 9; sn’n lpst’n oder sn’n schatz waer affschaffen Spr-Maa 431 (WO-Ol).
Lautf.: af(f)schaffen Spr-Maa 431 (WO-Ol, JE1-Ran), HA-Oh; schaffen af 3. Pl. Präs. Essen-nwAltm 91 (SA-Han); f- Wb-Nharz 2; ab- Wb-Ak 9; [apafn] Wb-Be.