anstten Vb. 1. 2: Hausfr-Altm 1928,93 (Kredel), Francke 1904,51, Spr-Maa 439 (JE1-Ziep), 3: vereinz. n/w elbostf., 4: Wäschke 61915,115, Heese 21919,32. – a. ‘an etw. stoßen, prallen’ – Sprw.: Un de in’ Düstern tappn, stötn gar to licht an. Hausfr-Altm 1928,93 (Kredel). – b. ‘jmdn. anstoßen’, auch um ihn auf sich oder etw. aufmerksam zu machen – stoet mick nich an Spr-Maa 439 (WO-Ol); ... hä schtoß Karschtedts Fritzen an un sase: “Wa .. wa .. was is denn dasse – vorschtoppt?” Wäschke 61915,115. – 2. ‘ stottern’, auch ‘lispeln’ 1: SA-Han Scha, 2: verstr. n/mittlere Altm., WO-Ro, verstr. mittleres/s JE2, vereinz. JE1 ö ZE, 3: verstr. elbostf. (außer sö), 4: CA-Schw – hei stött an bin Spreken WE-Sa. – 3. ‘die gefüllten Gläser leicht aneinander stoßen, um auf jmdn./etw. zu trinken’ – lt üsch ml dropp ansteten 3: HA-Oh. – 4. ‘unangenehm auffallen, Missfallen erregen’ 3: Wb-Nharz 16.
Lautf., Gram.: Inf.: anstö(h)t(e)n, -stoet’n SA-Han Scha, vereinz. OST, WO-Ro, JE2-HBe Kar, JE1-Dan, Spr-Maa 439 (JE1-Ziep), verstr. n elbostf., vereinz. mittleres elbostf., WE-Sta, BLA-Wie; -steten, -stötn HA-Oh, Id-Eilsa 49; -stet(e)n, -stt’n, -schte(e)t(e)n JE1-Ge, vereinz. mittleres/ö elbostf.; nschtten Wb-Nharz 16; anstoßen, -stohsen JE1-Prö, CA-Schw, Heese 21919,32; 3. Sg. Präs.: stött an, stödt -, schtött - verstr. n/mittlere Altm., vereinz. mittleres/s JE2, JE1-Gö Grü, verstr. w elbostf.; stött ahn WE-Il; stett an ZE-Dü Ned, WA-Alt; stott - WE-Elb; stöhst - ZE-Buk; stohst - CA-Ca; steehst - CA-Salz; 3. Sg. Prät.: stott - Francke 1904,51; schtoß - Wäschke 61915,115.
bespen Vb. refl. ‘sich betrinken’, vorw. im Part. Prät. ‘betrunken’,  dn, verbr. – besp dik nich HA-Oh; d besp’m Le jröäln JE2-Scho; Rda.: besopen wie ne Radehacke Vk-Harz 3,45; besopen wie ne Haubitze WE-Sa; Sprw.: besopen is besser wie dumm Sprw-Börde; Besopene un Kinner sagen de Wahrheit JE2-Bö; ’n besaopen Minschen mütten met’n Füdder Meß ut’n Weg führen. Bewohner-Altm 1,350; Reim:Knoken, knoken,
uns Vatter is besopen.
Un wenn de leve Sonndag kümmt,
hat uns Modder nischt to koken.
OST-Sa.
Lautf., Gram.: Inf.: besp(e)n, -sp’m verstr. nd.; [puzaufn] Wb-Be; Part. Prät.: besop(e)n; außerdem: -soben, [bzbn] STE-HWu, BE-He; -saop(e)n, [bzp()n], [-zp] verstr. nwaltm., verbr. Altm. JE2; [-zp] JE2-Scho; [-zaop] SA-Dä; besoapen verstr. mbrdb.; -saobn STE-Ri Sto; -sapen vereinz. n SA, SA-HHe, ZE-Ro, HA-Sa; -soupen QUE-Su; -soppen STE-Schö, WO-HWa, HA-Sü; -sobben OST-Los; -soffen, [bzofn] WO-Col, JE2-Grü, vereinz. s JE2, JE1-Grü Stei, verbr. mittleres/s JE1 ZE, WA-Un, WE-Is, verstr. sö elbostf. nthür., verbr. anhalt.; pe- BLA-Sti; bäisoapen OST-Meß, GA-Trü; beisopn GA-Sche; -sabn GA-La; bisopen HA-Erx Uep, vereinz. sw elbostf.; -saopn GA-Nie; -soapm QUE-Di; -soaben OST-Pol; -suepen WE-Rok; -sapen SA-Ch; -soppen QUE-Wed.
Drmnächte Pl. ‘die zwölf Nächte zwischen Weihnachten und dem 6. Januar’,  Twölften, 3: WE-Sa.
Ernebr n. 1. ‘Bier, das zur Erntezeit getrunken wird’ 3: HA-Oh, WE-Sa, 4: Wb-Be. – 2. dass. wie  Ernekranz 2., 1: SA-Bee, 2: Vk-Altm 242, Brauch-wAltm 98, SA-Kal Meh, ADVK Kt. 76 (vereinz. JE1 ZE), 3: vereinz. n/mittleres elbostf.
Lautf.: Erenbier WO-He; ernbeier HA-Oh; Ernbei(e)r HA-So, WE-Sa; Äärnbeer Vk-Altm 242; [erntb] SA-Kal; Erntebier SA-Bee, OSCH-Weg; [arntepr] Wb-Be; Erntenbeer SA-Meh.
flm(i)sch Adj. veralt. 1a. ‘groß, stark, kräftig’ 1: SA-Brie Han, 2: verstr. w Altm., verbr. ö Altm., JE2-Fi Wa, vereinz. mbrdb., 3: vereinz. w elbostf., JE1-Ca Wol, WA-Re Schw, 4: verstr. w/mittleres anhalt. – det is n fläämsch’n Kerl GA-Fau; ... weile doch mit seine fuffz’n Jahr schuen an flämscher Pengel war ... Wäschke 71913,29; flämsche Portion JE1-Mö; flämsch Glück SA-Bad. – 1b. ‘ungeschickt, unbeholfen, schwerfällig’ 2: OST-Drü, STE-Ka Tan. – 2a. ‘grob, ungeschliffen, unhöflich, frech, flegelhaft’,  unrtig, 1: SA-Böd, 2: GA-Ho, vereinz. STE, ZE-Buk Reu, 3: verstr. w elbostf., vereinz. ö elbostf., 4: Vk-Anhalta 70. – 2b. ‘finster, unfreundlich’, vom Aussehen,  brummig, 2: Wb-Altm 52, STE-Wa, 3: verstr. elbostf. – eine flämsche Miene BLA-Ta; hat en fläämsch Gesichte maket WE-Sa. – 2c. ‘böse, niederträchtig’ 3: OSCH-Ba, WA-Schw. – 3. ‘drollig’ 3: Wb-Nharz 210. – 4. ‘sonderbar, eigenartig’ 1: SA-Scha, 3: HA-Bre – ditt kömmt mi flaamsch vör SA-Scha.
Lautf.: flä(ä)msch; außerdem: fleemsch HA-Um; flöämsch vereinz. Altm.; flaamsch SA-Scha, JE1-Mö; flämisch vereinz. s elbostf. w/mittleres anhalt.
Haubitze f., nur in versch. Rda.: blau wie ne Haubitze ‘betrunken’,  dn, 4: BA-Ha; besopen wie ne Haubitze dass., 3: WE-Sa; dor is foll w sonne Hauwidse dass., 4: BE-Am.
Hwerquappen Pl. ‘Rispen des Hafers’,  Wappe, 2: GA-Ro, WO-Li, 3: HA-Wo, OSCH-Da, WA-Ste West, WE-Sa.
Lautf.: Hawerquappen WA-Ste, WE-Sa; -quappm GA-Ro; -quabben HA-Wo; Haberquappen WA-West; -kwapm OSCH-Da; Hoaferquappen WO-Li.
hpenvull Adj. dass., 2: verstr. OST, GA-Sta, STE-Schi, 3: JE1-Wa, HA-Uep, OSCH-Ott, WE-Sa, BLA-Rü, BA-Ali, CA-Fe.
Lautf.: hüpenvull GA-Sta; -vollOST-Vie; [hpnful] OST-Krum; [hp-] OST-Mech Thie, STE-Schi; hupenvull OSCH-Ott, WE-Sa, BLA-Rü, BA-Ali; [hpmful] HA-Uep; hupevull JE1-Wa, CA-Fe; hüpken- OST-Go.
Klein Bimmlingen NeckN 1. für den ON Klein Mö- ringen, 2: STE-Stei. – 2. für den ON Kleinquenstedt, 3: OSCH-GrQue, WE-Sa.
Lautf.: Klein Bimmlingen; außerdem: – Bümmlingen WE-Sa.
knweken Vb. ‘ungeschickt schneiden’,  kaddeln, 3: WO-Her, OSCH-Nei Ott Wu, WE-Sa.
Lautf.: kniewecken HA-Her, kniweken OSCH-Ott, WE-Sa; kniwwe(c)ken OSCH-Nei Wu.