afreisen Vb. 1. ‘abreisen’ 2: Wb-Altm* 48, JE2-Bö, Heimatkalender-Je 1923,99 (JE2-Fi), 3: HA-Oh, 4: Wb-Be – ... und Freidag is er wedder affereist JE2-Bö. – 2. ‘sterben’, auch in versch. Verbdg.,  starwen, 2: Wb-Altm* 48, verstr. mittlere/s Altm., JE2-Fi, 3: vereinz. elbostf. – de is ok afreist JE2-Fi; dei reiset balle aff WO-GrAm.
Lautf., Gram.: Inf.: af(f)reisen, -reis’n Wb-Altm* 48, SA-Be Vien, HA-Oh; [aprzn] Wb-Be; 3. Sg. Präs.: reis(e)t aff vereinz. WO, WE-Abb; Part. Prät.: affereis(e)t JE2-Bö, JE1-Lo, OSCH-Ho; af(f)reis(e)t STE-Bü, vereinz. sw Altm., Heimatkalender-Je 1923,99 (JE2-Fi), JE2-Fi; awreist GA-Ga.
Altmärker Pl. ‘Bewohner der  Altmark’ – Rda.: de Ollemärker sinn geizig, rutgäm daun se nich gärn 3: WO-GrAm; De Ollmärker pedden (treten) dänn Dreck daol un lopen unnern Reg’n weg. ‘Die Altmärker fürchten sich nicht vor Wind und Wetter’2: Bewohner-Altm 1,353.
Appelpeddik m. dass. wie  Appelknst, 1: SA-Dre Scha, 3: WO-GrAm, HA-Hu.
Lautf.: Appelpätk SA-Scha; Nbff.: -purks WO-GrAm, HA-Hu; appapuks SA-Dre.
Blamm n. 1. TiN ‘Schaf’, bes. das Jungtier, Kinderspr., 1: vereinz. nwaltm., 2: verstr. Altm., 3: WO-GrAm, verstr. nw elbostf., vereinz. sw elbostf., Firmenich o.J. 162 (CA) – d junge is w saun blam Wb-Nharz 24; bimbam bälamm Nachahmung des Klangs der Glocke, SA-Ka; Kinderreim:bimbaum bälaum,
Klockenmann is dote,
hei liet all inne Schote
HA-Erx;
Mukeiken, Bählamm,
leip’n bei’e ’n Barg hinan;
Mukeiken leip so sehr,
Bählämmecken kunn nich mehr,
Mukeiken, Bählamm.
HA-AHa;
Bählämmecken Bock!
Verehr mick dienen Rock! –
Soll ick dick mienen Rock verehren,
Wer soll mick denn den Wind afwehren?
Bählämmecken Bock!
Firmenich o.J. 162 (CA);
Wiegenlied:Balammeken in Holte,
Dei Wind dei weiht sau kolte;
Weih’ de Wind sau kolte nich,
sleip use Lämmeken im Holte nich.
Blicke-Drömling 2,157.
– 2. ‘dummer, einfältiger Mensch’, Schimpfwort,  Dussel, 3: Wb-We 12, Id-Quea 143. – 3. in der Verbdg.: Bälämmer – kummt all noh Hus ein Spiel der Kinder, 2: GA-Pe.
Lautf., Gram.: Bä(h)lam(m), bä-, B-, bëlam, B- SA-Dam Fa, vereinz. Altm. (außer sw) w elbostf. (außer OSCH), Id-Quea 143; Bälämmer Pl. GA-Pe; Bählämmecken Dim. Firmenich o.J. 162 (CA); -lämmchen Dim. Matthies 1912,4 (SA-NFe); Bealämmken Dim. SA-Die; Blam Wb-We* 200; Balammeken Dim. Blicke-Drömling 2,157; nur im Reim als Ausdeutung des Klangs der Glocke(n): Bälamm Matthies 1912,27 (SA-Dre); bä(h)laum WO-GrAm, vereinz. nw elbostf., WE-Ve, QUE-Su; bälau WO-Col; belam SA-Dre; balum HA-Dö; balaun Wb-We 24.
Brummse f. 1. TiN – a. dass. wie  Brummer 3a., 3: Mda-sJe1 27 (JE1-Ra). – b. dass. wie  Brummer 3b., 3: OSCH-Ba Schw, verstr. WE. – c. dass. wie  Brummer 3c., 2: WO-Sa, Mda-sJe1 27 (JE1-Ve), 3: WO-GrAm, Beiträge-Nd 60 (WO-HWa), verstr. OSCH WE, BLA-Hei, QUE-West. – d. dass. wie  Brummer 3d., 3: HA-Neu Va, vereinz. WE. – 2. dass. wie  Brsche, 3: verbr. sw elbostf.
Lautf., Gram.: Brumse, [brumz]; außerdem: Brummese verstr. sw elbostf.; Brümmese WE-Ve; Nbf.: Brums m. vereinz. n WE.
Bumskl m. dass. wie  Bumskle 1., 3: WO-GrAm, 4: CA-Mi.
Lautf.: Bumskiel WO-GrAm; -keil CA-Mi.
Büschel n. 1. ‘loses Bündel dünn und lang gewachsener Dinge gleicher Art’, bes. von Gras oder Haaren, auch ‘Strauß’ 2: Francke 1904,79, ZE-Roß, 3: WO-GrAm, Wb-Nharz 146 (BLA-Ti), 4: vereinz. anhalt. – n Pitschel Hoare DE-Ho. – 2. dass. wie  Busch 3., bes. wenn es gebündelt ist, 2: JE1-Go. – 3. ‘hochragendes Federbüschel am Kopf von Vögeln’,  Noll(e), 2: SA-Sta, GA-Kak Sta, vereinz. n WO, JE1-Da Stei, 3: JE1-Nie, vereinz. s WO OSCH. – 4. ‘Troddel, Quaste’ 2: vereinz. ZE. – 5. PflN ‘Breiter Rohrkolben’, auch der Blütenkolben,  Pumpkle, 2: JE2-Pap. – 6. ‘kleine Menge, Hand voll’, auch ‘Rest, Überbleibsel in einem Sack’, bes. von Getreide, 3: Wb-Nharz 146, QUE-Hau He, 4: vereinz. w BE.
Lautf.: Büschel vereinz. Altm., JE1-Nie, WO-GrAm, vereinz. OSCH; [bil] BE-Gier KlSchie; Püschel vereinz. n WO; [pil] Wb-Be; Buschel WO-GrRo; Puschel GA-Sta, WO-GrAm Zie, JE2-Pap, JE1-Da Stei; Pitschel, pitschel, [pitl] JE1-Go, vereinz. ZE, Wb-Nharz 146, QUE-Hau He, DE-Ho; [bidl] BE-Am, Mda-Fuhne 31 (DE-Ca). – Etym.: zu mhd. büschel ‘Bund, Büschel’, vgl. HWb-Mhd 1,400, daneben wohl Einfluss von mnd. pussel ‘(Feder-)Büschel’, vgl. Wb-Mnd 3,391.
Glimmer m. ‘kurze Tabakspfeife’,  Knsel, 3: WO-GrAm.
Graulenden Pl. NeckN für die Bewohner von 1. Alikendorf, 3: BA-Ali. – 2. Etgersleben, 3: vereinz. WA. – 3. Jersleben, 3: WO-GrAm.
Lautf.: Graulennen, -lenn’.
Gutenswegen ON – Neckvers: Prost, seggen de Gu’nswegeschen un stellen de Pulle int Schapp 3: WO-Gu; Gunswägsche Pulepadden NeckN für die Bewohner, 3: WO-GrAm.  Jaulsdorf.