Dwerik m. dass., 1: vereinz. nwaltm., 2: verstr. Altm. ö/s JE2, verbr. JE1, vereinz. ZE (außer ö), 3: vereinz. w JE1, 4: Mda-Fuhne 125 (DE-Or) – dai Döbback het sick am laifst’n b dai D’m up SA-Dä.
Lautf.: [dvrik] STE-Bö Je, Mda-nwJe1a 52 (JE1-Dre); [dwri] JE2-Scho; Düberick JE2-Ve, JE1-Gö; Düberich JE2-Mi Wa; Döberek JE2-De; [dwrig] Mda-Fuhne 125 (DE-Or); Düwerk, [dvk] SA-Ah, verstr. Altm.; [dvk] STE-Buch; Dö(ä)werk, [dwk] SA-Ku, verstr. Altm.; [dvk] SA-Rist; Döberk OST-Sto; Döwwerick, [dövrik] verbr. n JE1; Döbberick JE2-Gü, JE1-Gra; [devrik] verbr. mittleres/s JE1, vereinz. n ZE; [dewri] Mda-Ze (ZE-Reu Stre); Däwwerick ZE-Nu; Döwwe(r)k Wb-Altm 37; [dvk] Mda-Ar 35; [döbk] SA-Dä. – Etym.: nach Teuchert 21972,460 aufgrund des Suffixes -erik als ndl. Siedelwort anzusehen.
einschummeln Vb. refl. ‘sich warm einhüllen, anziehen’,  inmummeln (n.Z.), 4: DE-Or.
eiserhart Adj. ‘sehr hart’, von der Erdkruste, 4: DE-Or.
Emmer m. 1. ‘Eimer’ verbr. – ’n leddern Emmer ‘Eimer für Löschwasser’ HA-Bee; der le Emmer (für Schmutzwasser) Wb-Ak 52; ... an Emmer vull Branntewein ... Wäschke 41919,89; Hle m a Emmor Wassor! DE-Ca; mr wolln n Emmer goofen DE-Or; upp’n Emmer gaon ‘seine Notdurft verrichten’ Wb-Altm* 53; d Emman wan wa schwabb’m full JE2-Scho; Rda.: dat paßt drop wie de Arsch op’n Emmer ‘es passt sehr gut’ BA-Re; Watt helpt n’n K, wenn s ’n Emmer vull melkt un sleit’n in’n Dreck ‘Hab und Gut nützen nichts, wenn es vergeudet wird’ Wb-Altm 205; Kinderreim: stripp, strapp, strull is de Emmer noch nich full? rufen Kinder der melkenden Magd zu, HA-Bee;ek wil dek eml wat forteln
fon Peter Sneln,
d har en klein hinneken,
dat konne bten un konne beln,
konne eppelkens fscheln,
konne nete knakken
un konne in emmer kakken
. Mda-Weg 98.
– 2. ‘Kübel’ 2: Mda-Ar 36.
Lautf., Gram.: Emm(e)r, [emr] (nwaltm., n/mittlere Altm.: [em], SA-Dä Rist, s. Altm.: [em], anhalt.: [emr]); außerdem: Ämmer SA-Max; ämr Mda-Ro; [mr] ZE-Kö, BA-Ha; [m] Mda-Ar 36; Pl.: wie Sg.: Heimatkalender-Ze 1962,90 (ZE-Ze); -n: vereinz. nbrdb., JE1-Grü Nie, vereinz. n elbostf.; -s SA-Dä Rist, GA-Ber, HA-Oh, verstr. sw elbostf.; Ammers WA-Un; emmersch Pl. Wb-Nharz 51.
rdnott f. 1. PflN ‘Erdnuss’, auch die Frucht, 3: HA-Oh, Id-Eilsa 60, 4: Wb-Be. – 2a. auch in der Verbdg.: gle rdnott ‘Knolle der Knollen-Platterbse’ 3: vereinz. w elbostf., 4: BE-GrWi. – 2b. in der Verbdg.: rde rdnott ‘Knolle der Wald-Platterbse’ 3: HA-Oh. – 3. dass. wie  rdtuffel, 4: Mda-Fuhne 130 (DE-Or).
Lautf., Gram.: Erdnoot Wb-Holzl 82; ertnott HA-Oh; ertnet Id-Eilsa 60; ërtnt Wb-Nharz 52; [rtnus] Wb-Be; [rd-] Mda-Fuhne 130 (DE-Or); [-nis] Pl. BE-GrWi.
Errlicht n. ‘Irrlicht’ 1/2/3: verstr. nd. (außer ZE), 4: BA-Ha, DE-Or.  Bültkenspringer Errwisch Flimmerlicht Huckebold Lichtemann Tückebold.
Lautf.: Errlicht OSCH-Ro, QUE-Hau; Arr- JE1-Ca, OSCH-He; Irr- verstr. nwaltm. brdb. (außer ZE), vereinz. elbostf., BA-Ha; [irlid] DE-Or; Orrlicht CA-Gli; Urr- JE1-Pre.
Farnkrt n. PflN 1. ‘Wurmfarn(?)’ 3: WA-Neu, BLA-Brau, 4: DE-Or. – 2. ‘Rainfarn’ 3: WE-Kö.
Lautf.: Farnkrut WA-Neu, WE-Kö; -graut DE-Or; frenkrt BLA-Brau.
fauchen Vb. ‘mit drohendem, zischendem Geräusch den Atem ausstoßen’, von Tieren, 3: HA-Oh, 4: DE-Or.
Fetzen m. 1. ‘unregelmäßig abgerissenes Teilstück’, bes. von Papier oder Kleidung, 3: HA-Oh, Mda-Ro – in Fetzen rten HA-Oh. – 2. Pl. ‘abgetragene, zerschlissene Kleidung’,  Lumpe(n), 2: STE-Döl, 3: WE-Heu, 4: DE-Or.
Lautf.: Fetzen; außerdem: fätsn Mda-Ro.
Feuerung f. 1. ‘Brennmaterial’ 4: CA-Ak. – 2. ‘Teil des (Back-)Ofens, in dem die Verbrennung erfolgt’ 4: a.a.O., DE-Or.
Lautf.: Feierung, [fairuk].