Dachtel f. ‘Ohrfeige’, Prgel, 2: Wb-Altm 219, Mda-Ar 23, STE-Ste, ZE-KlLei, 3: verstr. elbostf., 4: Wb-Be, Serimunt 1932 Nr. 65, KÖ-GrPa – et jift ane Tachtel Spr-Asch 17.
Lautf., Gram.: Dachtel Wb-We 25, Serimunt 1932 Nr. 65; Tachtele Wb-Holzl 193; sonst: Tacht(e)l, [tat()l] Sg., -n Pl. – Etym.: frühester Beleg im 15. Jh. in der Bed. ‘Murmel’, aus dem zugehörigen Vb. mit der Bed. ‘mit einer Murmel eine andere treffen’ entwickelt sich ‘(auf-)schlagen, prügeln’, vgl. Kluge 242002,176.