Budke f. 1. ‘altes, baufälliges Haus’, 1Bde, 2: CALV-Zo, 3: vereinz. elbostf., 4: verstr. omd. – in d ele Budke trecke ich nich rin HA-Oh. – 2. ‘einfaches Wirtshaus, Schenke’, abw.,  1Krg, 2: OST-Da, 3: HA-Oh.
Etym.: im 16. Jh. Entlehnung aus frz. boutique ‘(Kram-)Laden’ (zu griech. apothk), in abw. Bed. Anlehnung an Bude ( 1Bde), vgl. Kluge 242002,143.
mull Adj. dass. wie  mulsch 1., 2: OST-Da NiGö.