afborgen Vb. ‘leihen,  borgen’ 3: HA-Oh, BLA-Hü – hei hat mick Jeld afeborjet HA-Oh.
Lautf.: afborjen HA-Oh; oafeborgen BLA-Hü.
afruppen Vb. 1. ‘ruckartig abreißen’, bes. Blumen, 2: ZE-Roß, 3: vereinz. w elbostf., 4: vereinz. w/mittleres anhalt. – ... de Damens ruppten Wasserliljen ab, machten sich Schtreiße un Kränze ... Wäschke 61915,84. – 2. ‘Obst ernten’,  afnmen, 3: BLA-Hü. – 3. ‘Geflügel die Federn nehmen, rupfen’,  ruppen, 1: SA-Jü, 2: OST-Le, GA-Ku, STE-Je, Mda-nwJe1b 75 (JE1-Dre Gra), 3: vereinz. nw elbostf. – ne Gaus afruppen HA-Oh.
Lautf., Gram.: afruppen HA-Oh, -rupp’n Lieder-Ma Nr. 484 (GA-Grau; afferuppt Part. Prät. Lieder-Ma Nr. 757 (HA-Um); awwe- Part. Prät. Bode 1908,72; aweruppet Part. Prät. BLA-Hü; [afrupm] SA-Jü, GA-Ku, STE-Je, Mda-nwJe1b 75 (JE1-Dre Gra); fruppen Wb-Nharz 2; ab- OST-Le; ruppe ab Imp. Sg. ZE-Roß; ruppten - 3. Pl. Prät. Wäschke 61915,84; abrupp’m Wb-Ak 8; [aprupm] Wb-Be.
leike f. PflN ‘Wald-Weidenröschen’ 3: Sprw-Börde, Wb-Nharz 9 (BLA-Hü).
Lautf., Gram.: leike Wb-Nharz 9 (BLA-Hü); Aleken Pl. Sprw-Börde. – Etym.: wohl zu  Adelheid.
Anbruchholt n. dass., 3: Wb-Nharz 11, BLA-Hü.
Lautf.: Ahnbruchholt, n-.
andn Vb. 1. ‘hinzugeben’, bes. von Gewürzen, 1: SA-Rist, 3: HA-Oh, Wb-Nharz 11. – 2. ‘einem Zugtier das Geschirr anlegen, anschirren’ 3: HA-Oh, Wb-Nharz 11 – dau ’n Prd ’n Tem an! HA-Oh. – 3a. ‘jmdm. Böses, Leid, Unrecht zufügen’ 1: SA-Rist, 2: Wb-Altm 5, ZE-Roß, 3: vereinz. elbostf., 4: Mda-Sti 136, Wb-Ak 24, Wäschke 61920,97 – ... da kann ich’n Amtmann an scheen’n Tort un Damp (Ärger, Schaden) anthuen. a.a.O. 97; Den hem se wat ahnedahn. Vk-Harz 3,46; det worscht de mich doch nich andn? ZE-Roß. – 3b. ‘behexen, bezaubern’ 2: Wb-Altm 5, Heimatkalender-Je 1923,99 (JE2-Fi), JE2-Scho, 3: Spr-Maa 435 (WO-Ol, JE1-Ran), vereinz. sw elbostf. – Dat harre dai Hexe r nedn. Mda-Harz 17 (BLA-Hü); Herrjes Mudder, säd hei, do is doch neulich olle Klookfried in’n Stall west, de hett äm (einem Schwein) wat andohn, ... Heimatkalender-Je 1923,99 (JE2-Fi); s hat äm wat andaon ‘sie hat ihm den Kopf verdreht’ Wb-Altm 5. – 3c. refl., vorw. in den Verbdg.: sik wat/n Ld andn ‘Selbstmord begehen’ 1: SA-Dä, 2: Wb-Altm 125, ZE-Roß, 3: vereinz. elbostf., 4: Wb-Ak 24, Wb-Be – dai hat sik an Ld andaon SA-Dä; ... doch hei deh sick Gewalt an; ... Rauch 1929,101. – 4. refl. ‘sich einschmeicheln’ 2: Wb-Altm 5.
Lautf., Gram.: andn Wb-Altm 5 und 125, JE2-Scho, Spr-Maa 435 (JE1-Ran); -dohn Part. Prät. Heimatkalender-Je 1923,99 (JE2-Fi); [and] SA-Rist; deh an 3. Sg. Prät. Rauch 1929,101; andaun vereinz. elbostf.; andauen WO-Ir, Spr-Maa 435 (WO-Ol); [andaon] Part. Prät. SA-Dä; aandau(h)n, n- OSCH-Schw, Wb-Nharz 11, CA-Fö; ahnedahn, nedn Part. Prät. Mda-Harz 17 (BLA-Hü), Vk-Harz 3,46; andn ZE-Roß; -tun WE-Dee; -thuen Wäschke 61920,97; ntn Wb-Ak 24; [ntt] 3. Sg. Präs. Wb-Be; ntun Mda-Sti 136.
anmucheln Vb. refl. dass., 3: BLA-Hü.
Lautf.: oahnmucheln.
ansmsen Vb. refl. 1. dass. wie  ansmgen, 1: SA-HLa, 2: vereinz. Altm. (außer s), JE2-Neu Tu, 3: vereinz. s elbostf., 4: vereinz. KÖ DE. – 2. ‘sich einschmeicheln’ 2: JE2-Alt Kam, JE1-Stei, 3: BLA-Hü, 4: vereinz. anhalt. – Dr kann sich awwer bei sei’n Mster nschmsen! Wb-Ak 23.
Lautf., Gram.: anschmusen vereinz. Altm. (außer s) JE2, JE1-Stei, WE-Heu, vereinz. KÖ DE; schmust an, schmußt - 3. Sg. Präs. SA-HLa, BA-Op; nschmusen CA-GrRo; oahn-, nschmsen, [nmzn] BLA-Hü, Wb-Ak 23, Wb-Be.
Aschkken m. ‘Topfkuchen’,  Pottkken, 3: BLA-Hü, 4: Wb-Be, DE-Lau Vo.
Lautf.: Aschkauken BLA-Hü; sonst: -kuchen, [akxn].
Binge f. ‘trichterförmiges Grubenloch eines eingestürzten oder verschütteten Schachts’, Bergmannsspr., 3: Wb-Nharz 28 (BLA-Hü).
Blaublme f. PflN ‘Leberblümchen’ 3: Wb-Nharz 71 (BLA-Hü Neu).
Lautf.: blaublaume.