Lrke f. 1. TiN ‘Lerche’, bes. ‘Feldlerche’ verbr. – d Lrche schtt inne Luft JE2-Scho; De Leerecken in de Luft höre hei mit minschlige Stimm’n singen … Rauch 1929,10; Rda.: singet wie’ne Leereke ‘singt sehr schön’ Vk-Harz 3,46; de han de Lereken beschissen ‘er hat Sommersprossen’ BA-Schie; he verlett sick drupp, dat de Lrk messen (düngen) sall von einem Bauern, der seinen Acker nicht düngt, Wb-Altm 126; Wetterregel: So lang as de Lrk vör Lichtmess’n singt, so lang singt sei nhäer. SA-Han; De Lrk iss’n Lork (Frosch), je düller h schrt, je ärger ‘t snt. Wb-Altm 126. – 2. Pl. ‘hochgelegenes, sandiges Land’ 2: Wb-Altm* 62. – 3. Gebäck, 4: Wb-Be.
Lautf.: [lrk] HA-NHa; Lrk SA-Han, Wb-Altm 126, Bewohner-Altm 2,87; [lak] SA-Dä; [lk] SA-Ku; [lrk] vereinz. nw elbostf.; [lrk] SA-Kal, Mda-Ar 36, STE-Buch Schi; [lk] verstr. SA, GA-Fau; Lerche BLA-Brau; [lr] JE2-Scho; [lr] verstr. n/nö Altm.; [l] SA-Sal; [l] verstr. nwaltm., OST-GrRo, GA-Ku; [lr] GA-Da; Lreke, [lrk] Mda-nwJe1a 36 (JE2-HSe), verbr. w JE1 elbostf., BA-Schie; [lrk] CALV-Uth; [lerk] Id-Eilsa 76; Lericke, [lrik] vereinz. n elbostf., Siedler-Je § 67 (an der Elbe), Vk-Ask 373; Lewe(r)k Wb-Altm 126, Bewohner-Altm 2,87; liereke OSCH-Di; Lierk Wb-Altm* 62, Kredel 1929,69; [lrk] Mda-Ar 36; [lk] verstr. mittlere Altm.; [lark] WO-Mei, verstr. JE1 ZE; [lar] verstr. n WO mittleres/s JE1, Wb-Be; Lar(re)che Wb-Ak 102; Larchen Pl. Richter o.J. 22. Zuss.: zu 1.: Haubenlerche, Heidelerche, Holllerche, Kuppenlerche, Noll-.