barbrsch Adv., Adj. 1a. ‘streng, grob, roh’ 3: Wb-Nharz 21. – 1b. dass. wie brbtig, 3: WO-Eb. – 2. dass. wie bannig 1., 1: Ehlies 1960a 80, 2: vereinz. Altm., ZE-Roß, 3: verstr. elbostf., 4: Mda-Sti 86, Wb-Be – barbaarsch hait Wb-Holzl 59; ick hewwe barbarschen Hunger HA-Bee; komm man na Hause, da krist de barwarische Senge ZE-Roß; du kannst aber barbarsch flitzen CA-Fö; De Lüd aber hebben baobaorsch lacht. Ehlies 1960a 80.
Lautf., Gram.: barba(a)rsch, -brsch verstr. w elbostf., CA-Fö; -barschen, bar’schen attr. m. Akk. Sg. Pohlmann 1905,28, Lindaua o.J. 46; -warische attr. f. Akk. Sg. ZE-Roß; -basch WO-Eb; -boarsch, -boorsch, -brsch SA-Sal, STE-Wa, Spr-Mab 387 (WO-HWa, JE1-Gü), QUE-Di; baobaorsch Ehlies 1960a 80; [parpr] Wb-Be; prwarsch Mda-Sti 86.