Amboss m. 1. ‘eiserner Block mit ebener Fläche, auf dem das Eisen geschmiedet wird’ verbr. – de Schmett hat in de Schmee en Ambuss OSCH-Dee; Anno domini 1506 hefft Merten Suren affgekofft Corde Westval II annebote vor 14 gulden 1506, StB-Oschersleben 382. – 2. ‘kleiner Amboss zum Dengeln der Sense’,  1Stpel, 1: SA-Ben, 2: SA-Au, WO-Wo, JE2-Vie, 3: vereinz. elbostf., 4: vereinz. BE.
Lautf.: Ambos(s), -ß; außerdem: -bost STE-Wa, ZE-Roß; [ambs] Siedler-Je § 130 f. (JE2 JE1); Ampos, [ampos] Wb-Be, DE-Grie; Ambroß OST-Wo; -bus(s), -ß SA-Ben, vereinz. Altm. (außer OST, dort verstr.) JE2, JE1-HWa, ZE-Gri, verstr. elbostf.; -baß CA-Gli; -bohß, [ambs] BA-Sip, verstr. w BE; Ambs QUE-Di; -buhs STE-Döl, ZE-Gri; Ahmboß BLA-Rü; An- OST-De; npsz Mda-Sti 22; Aboß GA-Le; Om- GA-Oeb; veralt. nd. Formen: An(n)ebot WE-Schie, BLA-Hü; Aneboot BLA-Be; anebten BLA-Brau; Anebolt HA-Wef; ne- Id-Quea 141.
ik Personalpron. 1. Pers. Sg. allg. – dat will ik mik aewa mrkng SA-Dä; dat dau’k nich Wb-Nharz 50; watt sack (schack) ‘was soll ich’ Wb-Altm 88; wat, ick soll jehn, icke? ZE-Roß; sett dick bi mick opp dä Bank GA-Wa; D jst mich mit dn nich mit! Wb-Ak 113; d deist et doch nich for mik! HA-Oh; Rda.: mr nischt, dr nischt ‘unvermittelt’ Wb-Ak 114; Ruf des Buchfinks:Ick, ick, ick will hin zu dir!
Du, du, du komm her zu mir!
Flink, flink, flink!
Wb-Altm 21;
Abzählreim:ich un d
Mil’lorsch G
Mil’lorsch sel
das bisd d
BE-Scha;
Ick un du,
Wai sin schluh,
Woll’n inn’n Buuer sien’n Kell’r kruup’n,
Wollen alle Melk uutsuupen.
Wenn hai secht, wai sinn’t jewest,
Woll’n wai saen, de Koat’r iss’t jewest;
Wenn hai secht, ‘n Koat’r iss’t jewest,
Woll’n wai’m hinner de Ohren schloahn.
Lieder-Ma Nr. 614
(WA-Eg);
Ik Koneman van Hoym bekenne in dessem open breve, … 1404, UB Halberstadt 2,18; Ek Hinrik vorlove, vorswore und vororfryde mynen gnedigen Heren … 1497, StB-Oschersleben 374.
Lautf.: ik, ick verbr. nwaltm. brdb. n/ö elbostf.; ek, eck verbr. Harzv. Nharz.; ich verbr. omd.; betonend, bei allein stehendem Pron. oder als Frage: ickeWb-Altm 88, JE2-Vie, [ik] ZE-Roß; ekke Wb-Nharz 50. – Gram.: Dat., Akk.: m vereinz. n nwaltm., verbr. brdb. (außer s JE1 ZE); mai verstr. s JE1, vereinz. ZE; mei verstr. nö ZE; mäi Hausfr-Altm 1925,54, GA-Al Zi; meh WE-La; mäh ZE-Hu; mik, mick SA-Dä Die, JE2-Scho, Dialekt-Ma 9 (JE1-Büd Ka Ne), verbr. elbostf. (außer Harzv. Nharz.); mek, meck verbr. Harzv. Nharz.; mk BLA-Be; mich, [mi] verbr. ZE (außer nö) omd.; [mi] ZE-Roß, miche Wb-Ak 113; Dat. mir nur in Rda. und Reimen.