Hülpe f. ‘Hilfe’ 2: Wb-Altm 86, Matthies 1903,50, Mda-Ar 31, JE2-Scho, Mda-Ze (verstr. ZE), 3: verstr. w elbostf., 4: Mda-Sti 47, Wb-Be – to Hülpe komen Wb-We 54; fon t hat mer  nich an Heppchn Hillefe Wb-Be; Rda.: de rste Hülpe is de beste Wb-We 54; Spottreim auf ängstliche Hilferufe:Hillefe, Hillefe,
maine Mutter lt in’n Schillefe
Wb-Be.
Lautf.: Hülpe Rauch 1929,4, HA-Bee Oh, Lindaub o.J. 6, Wb-We 54, [hülp] JE2-Scho; Hülp Wb-Altm 86, Matthi-es 1903,50; [hlp] Mda-Ar 31; Hüllepe OSCH-Di, Wb-We* 216; Hilpe QUE-Di, hilpe Wb-Nharz 79; Hillepe Wb-We* 216, [hilp] Mda-Ze (ZE-Gro Reu Stre), QUE-Di; [hilf] Mda-Ze (ZE-Roß), Wb-Be, hilefe Mda-Sti 47; [helf] Wb-Be.
infdemeln Vb. ‘einen Faden durch ein Nadelöhr führen’ 2: JE2-Scho, Mda-Ze (ZE-Roß), 3: CA-Fö, 4: Wäschke 41910,60.
Lautf., Gram.: infämeln CA-Fö; [infmln] JE2-Scho; [-fe(d)] Mda-Ze (ZE-Roß); feddelte in 3. Sg. Prät. Wäschke 41910,60.
Ingwer m. wie Standardspr., 2: Wb-Altm 47, Mda-Ze (verstr. ZE), 3: Mda-Weg 99, OSCH-Di, QUE-Di, 4: CA-Ak, Wb-Be.
Lautf.: [ivr] Mda-Ze (verstr. ZE); ingeber OSCH-Di; inewer Mda-Weg 99, [inwr] QUE-Di, Wb-Be; [inwr] CA-Ak; Engfr Wb-Altm 47.
intunken Vb. dass. wie  instippen, 2: Mda-Ze (verstr. ZE), 3: QUE-Di.
Lautf.: [intukn] Mda-Ze (verstr. ZE); -dunken QUE-Di; [indukn] Mda-Ze (verstr. ZE).
Kachelbank f. ‘Ofenbank’ 2: JE1-Grü, Mda-Ze (verstr. ZE).
Lautf.: Kachelbank JE1-Grü; [kalbak] Mda-Ze (verstr. ZE).
Kalk m. wie Standardspr., 2: JE2-Scho, Mda-Ze (verstr. ZE), 3: verstr. elbostf., 4: verstr. anhalt. – d km d Kalk all runna kltat JE2-Scho; Rda.: wit w kalk n der want ‘völlig erblasst, bleich’, von der Gesichtsfarbe, Wb-Nharz 91; aussn w der Kallek ne Wand dass., Wb-Ak 83.
Lautf.: Kalk; außerdem: [galg] BE-Al; Kalch, kalch Wb-Holzl 115, Id-Queb 1, Spr-Asch 40; Kallek, [kálk] Mda-Ze (verstr. ZE), OSCH-Di, Vk-Harz 3,45, QUE-GrSchie Di, Wb-Ak 83, Wb-Be; [kal, kali] Mda-Ze (ZE-Roß), [kali] Wb-Be.
Kanne f. 1. ‘Gefäß zum Ausschenken von Getränken oder zum Transport von Flüsigkeiten’ 1: SA-Rist, 2: Heimatland-Ga 1930 Nr. 10, Mda-Ze (verstr. ZE), 3: Wb-Holzl 115, HA-Oh, Wb-Nharz 92, 4: Mda-Sti 13, Wb-Be, BE-Grö – ne Kanne Mellek HA-Oh;Hoch in de Danne!
Beier in de Kanne
Klump op’n Disch!
Dat smecket frisch!
HA-Oh.
– 2. Hohlmaß, eine K. = 0,94 Liter, 3: Wb-Holzl 115.
Lautf.: Kanne; außerdem: Kann, [kan] SA-Rist, Heimatland-Ga 1930 Nr. 10; knne Mda-Sti 13. Zuss.: zu 1.: Melk-, l-.
Kant(en) m. 1. ‘Anfangs- und Endstück des Brotes’ 1: verbr. nwaltm., 2: verbr. brdb., 3: verstr. elbostf., 4: verbr. anhalt. – dai Kand’n schmeckt am besd’n SA-Dä; en Gandn ess ich DE-Ca; Rda.: Dät schafft Känt, wenn Grotmutter luter Krum’ ät. gebraucht, wenn eine Unternehmung großen Gewinn einbringt, Bewohner-Altm 1,347. – Volksgl.: Der K. eines frisch anzuschneidenden Brotes darf nicht an Arme verschenkt werden, sonst gibt man auch den Segen aus dem Haus. Deshalb schneidet man den K. ab und gibt das nächste Stück. Abergl-Ma 233f. (GA-Mie, WO-Ir).  Brtkant(en) Brtknst Kanft Kippelkante Knaggel Knagge(n) Knwel Knst Ranft; Anfangsstück: Kusskanten Kussknst Lacheknst; Endstück: Knurrkant Knurrknst Schrknst Wneknst; die wichtigsten Synonyme s. Kt. – 2. dass. wie  Kante 5., 2: Id-Altm, Volksspr-Altm 91, Mda-Ze (verstr. ZE).
Lautf.: Kant vereinz. s Altm., verbr. mbrdb., verstr. n anhalt.; [gand] Mda-Fuhne 241 (verbr. anhalt.); Känt Bewohner-Altm 1,347, OST-Har, JE2-Alt Ge, JE1-Ih; Kanten verbr. nwaltm. Altm., vereinz. JE2 JE1, verstr. elbostf., vereinz. anhalt.; [kand] SA-Dä Rist, JE2-Scho; [gandn] verstr. anhalt.; Känt(e)n verbr. n nbrdb.; Dim.: Käntchen JE2-Bö, [gendn] verstr. n BE. – Etym.: wie Kante zu mndl. cant < afrz. cant ‘Ecke’, das seinerseits gall. Ursprungs ist, vgl. Kluge 231995,423., Teuchert 21972,287f. Zuss.: zu 1.: Kippelkante, Knurrkant, Kuss-.
Käsemilbe f. TiN wie Standardspr.,  Milbe, 2: Mda-Ze (ZE-Roß), 4: Wb-Be.
Lautf., Gram.: [kzemilwe] Wb-Be; [kzmel] Pl. Mda-Ze (ZE-Roß).
Knspn m. dass. wie  Kn 2., 2: OST-GrBa Los Mech, JE2-Ki NKa, Mda-Ze (verstr. ZE), 3: HA-Oh, Wb-Holzl 119 (HA-Eil).
Lautf., Gram.: Kenspon OST-Mech; Känspoan OST-GrBa; Kienspöhn Pl. OST-Los; kenschpöane Pl. JE2-Ki; [kin-pan] Mda-Ze (verstr. ZE); Kienspaun Wb-Holzl 119; Kinspn JE2-NKa, HA-Oh; [knpn] Wb-Be.