afdelgen Vb. 1. refl. ‘sich abmühen, abquälen’, bes. bei der Arbeit, 3: vereinz. elbostf. – Nu delje un quäle hei sek mit de Hohlkarre af ... Wedde 1938,64. – 2. ‘jmdm. etw. abschwatzen, abbetteln’ 3: HA-Bee, Wb-Holzl 194 (HA-Eil) – Willem hat sick’n Ball afftalljen lat’n HA-Bee.
Lautf., Gram.: afdelljen, [afdeljn] Beiträge-Nd 61 (WO-HWa), HA-Oh; delje af 3. Sg. Prät. Wedde 1938,64; afedeljet Part. Prät. WE-Strö; afftal(l)j(e)n HA-Bee, Wb-Holzl 194 (HA-Eil).